خودم:بگذار صورتت همه یکجا ببینمت

 

بگذار صورتت همه یکجا ببینمت

 

نزدیک تر بیا گل من تا ببینمت

از دور نه  نمی شود اصلا ببینمت

بردار روسری  و بیا روبرو بشین

بگذار صورتت همه یکجا ببینمت

چشمم به چشم تو وابسته گشته است

راضی نمی شوی ز چه جانا ببینمت؟

در بستر خیال چنان می روم به خواب

تا بلکه عشق من شب رویا ببینمت

آدم شدم ز بهشتم برون کنندتا

اواره زمین شده حوا ببینمت

امروز اگر نشد که بیایی سر قرار

باشد ولی قرار که فردا ببینمت

خودم

 

جواد عزتی: دگمه و پیراهن

 

دگمه و پیراهن

ببین پیراهنت اندازه یــک دگمه تنـگ است

سر این دگمه بین سینه و پیراهنت جنگ است

رها کن آهوان سـینه از زندان  پیـراهن

برای آهوانت این حصار پیرهن تنگ است

قبولم کن نگهـبا نی کنـم از  بـچـــه آهوها

که چندین شیر درنده نشسته پشت هر سنگ است

بیا  نزدیـــک تر،  یا  من  بیـایم در کنـار تو

خداییش این همه دوری برای هر دومان ننگ است

 خودم

این شعر هم از خودم (رود گیسـویت اگر بر شانه ات جاری شود)

رود گیسـویت اگر بر شانه ات جاری شود

 

 

هوشم از سر می بری تا روسری وا میکنی

وه چه زیبـا  روسری را از وسط تا میکنی

رود گیسـویت اگر بر شانه ات جاری شود

آبشـاری در میـان شانه ها جا می کنی

روبرو بنشـین و در آئیـنه خود را باز بین

عکـس ماهی در میان رود  پیـدا میکنی

من میان رود خواهـم زد که تا غرقم کنی

باز کن گیسو ،رها کن موج ،غوغـا میکنی

کی مرا در بین امواجت شـناور میکنی؟

کار امروز اســـت  هی فردا و فردا میکنی

 

این شعر هم از خودم شاید که ما را هـم برای هـم نوشـتند

 

شاید که ما را هـم برای هـم نوشـتند

 

 

تقـدیر من را بی کس و همدم نوشـتند
تقـدیر من را از ازل با غم نوشـتند

گر میروی از پیش من تقصیر تو نیست      

سـهم مرا ازهـر خوشی یک دم نوشـتند

یک تن نشد تا این کف دستـم بخواند

آینده ام را در هـم و برهم نوشـتند

این سـینه تنگی هم امانم را بریده است
گو یا که ســهمم از هوا را کـم نوشـتند

گفـتی ترا جدی نگیرم ، آخ چه دانـی
شاید که ما را هـم برای هـم نوشـتند

شاهنامه گرانی شعر از خودم

 شاهنامه گرانی

شنیدم  شبی رستم زال گفت

که فردا کشم هر که نان خورد مفت

به   نـیـروی  بـازو   و  گـرز گـران 

گـران  جنـس  را می کنم رایگان

ادامه نوشته

این دوبیت هم از خودم است

اندیـشه سـبز باغ و گلـزار توئی          سیمای سپید عشق و ایثار توئی

در دامـن شـعر ناب شـاعر  آری          یـک باغ پـر از سرو سپـیـدار توئی

 

این هم یه شعر از خودم (کج تراز)

 

کج تراز

نیازم به ناز تو ناگفتـتنی است             و رقصم به ساز تو ناگفتنی است

اگرچه زعشق تو جان سوختم             ز سوز و گداز تو ناگفتنــی است

زبان   بسـتم از بـد زبانـی تـو            نگفتم  که راز تو ناگفتـنـی است

نماز دلم رو به محراب تســت           تو گویی نماز تو  ناگفتنــی است

یـکی روز گـرم و دگر روز سـرد           فـرود و فـراز تـو ناگـفـتنـی است

به هر چیز ناراست سنـجیدیم            و این کج تراز تو نـاگفتـنـی است