کـوچه های دلهره

شـب پـرازردّعـبـورو،کـوچـه های بی قـرار

فـصلی ازدل شـوره هاو،لحـظه های انـتظار

 

ازهـجـوم ایـن هـمه سـایه نگاهم خـسـته شــد

مـی دَوَم در کـوچـه هـای دلهـره،آشـفـته وار

 

جـُرعه ی سرخ جنون نوشیده ام،ازهرطرف

شعله گشتم یکسـره، ماندم میــان ایـن حِـصار

 

از دروغ وبـــی خــیـالــّیِ ِشــمــــا آزرده ام

می روم با کـولـه بارشعـرخـود ازایـن دیـار

 

یاد آن روزان به خـیرولحظـه های شـادمان 

مـثـل رؤیـا بـا خــیـالــی شـاد بـودیـم وبهـار

 

بـاردیـف نـورهـا شــعـری بــرای مـن بگـو

شـاعـرا تـنـها تـورا دارم درایـن شبهای تار

 

روی خـونـیـن ونگـاه ِآتـشـیـنـم را(حـبیـب)

ســـوی ِتـان آورده ام،ازداخــــل بـاغ انــار!

 

حبیـب رضایی پور